Lotte Sanders
Ik ben Lotte Sanders, een paarden meisje in hart en nieren. Ik begon voor mijn gevoel vrij laat met paardrijden, ik was namelijk al 9 jaar toen ik mijn eerste paardrijles op de manege kreeg. Als het aan mij had gelegen was ik al veel eerder begonnen met rijden. Gelukkig had ik het geluk dat een jonger nichtje mocht gaan paardrijden en toen konden mijn ouders niet meer achterblijven. Uren hing ik rond op de manege. Uiteindelijk kreeg ik hier en daar wat verzorgpony’s. Een geweldige tijd, maar wat deed ik veel fout als ik er nu op terug kijk. Toen ik 15 was kreeg ik mijn eerst eigen paard van mijn lieve ouders. Het was een NRPS Merrie van toen 5 jaar oud. Naomi-Star, de merrie waar mijn ontdekkingstocht in paardenwereld mee begon. Ik kende Naomi al vanaf veulen af aan. Het was van jongs af aan mijn droommerrie, maar ze had het niet zo goed bij de eigenaren. Uiteindelijk kwam ze te koop te staan en kochten mijn ouders haar. Wat wij toen niet wisten was hoe moeilijk het eigenlijk is om een paard te hebben, vooral een paard met een moeilijk verleden en een moeilijk lijf. Bloed zweet en tranen heeft het gekost, maar wat was het een mooie reis. Ik dacht te weten hoe ik met paarden om moest gaan en dat ik wel aardig kon paardrijden. Maar Naomi leerde mij, dat dit wel anders was.
Door Naomi moest ik verder gaan kijken. Ik maakte heel veel fouten in ons samen zijn. In de 5 jaar dat ik haar had, had ik al meerdere stallen, instructeurs, fysiotherapeuten, hoefsmeden en dierenartsen versleten. De kliniek hadden we ook al van binnen gezien. Aangezien al deze specialisten mij niet konden helpen om lekker te rijden met Naomi ging ik verder zoeken. Het leek namelijk maar niet te lukken om Naomi te laten ontspannen en het rijden geen gevecht te laten zijn.
Het moest toch gewoon kunnen? En ik vond de oplossing. Ik ontdekte Mireille den Hoed van www.stalmireille.nl. En toen wist ik het, ik moest Naomi gaan rechtrichten en in balans brengen. Ik vond de weg welke ik wilde bewandelen. Naomi en ik gingen in 2008 in training bij Mireille en ik ben nooit meer weg gegaan. Wat leerde ik veel over het paarden lichaam, wat kan het lichamelijk wel uit voeren en wat niet. Ik leerde toen eigenlijk pas wat aanleuning, nageeflijkheid en balans was. Ik leerde dat wanneer een paard in balans komt het pas kan nageven. Dit was iets wat ik nog nooit gehoord had. Ik had uberhaupt nog nooit over verticale en horizontale balans gehoord. In de jaren na
de training met Naomi ben ik altijd bij Mireille blijven lessen. Dit is tegenwoordig alweer zo’n 13 jaar het geval. Alles wat ik leerde gaf ik door aan anderen. Ik begon les te geven en paarden voor anderen te trainen. Ik trainde mijn oog en lijf door veel te voelen en te kijken. Uiteraard maakte ik hier en daar wat uitstapjes naar andere trainers omdat ik vind dat je naast je gezonde verstand altijd rond moet blijven kijken en moet blijven leren. Je bent immers nooit uitgeleerd.
Ik werk niet full time in de paarden. Naast mijn eigen bedrijf, werk ik ook nog voor een baas. Ik werk namelijk bij de nationale politie als politieagent en dit bevalt mij erg goed. De combinatie met het werken met paarden en werken bij de politie is voor mij ideaal.
Deze combinatie en al het werk thuis kan alleen maar werken, wanneer je de juiste partner achter je hebt. En die heb ik! Erik, de man achter al het harde werk thuis, de gek die mij helpt mijn dromen te verwezenlijken! Sinds augustus 2020 wonen wij in een prachtig opgeknapt huis met daarbij stallen, weilanden, paddocks en een top rijbak. Zonder Erik was dit nooit gelukt en daar ben ik hem heel erg dankbaar voor!
Ons gezinnetje bestaat verder uit onze lieve hond Soof, en onze twee poezen Poes en Muis.
